روحم آزُرده
مرا وسـوسـه بیهـوده مکـن
دگـر این لحظهتـن پاک من آلوده مکـن
یاری ام کن که رود از یادم
غـم دیرینـه ی این خاطـره هـا
شوق پرواز سراپای مرامی کشد تا پسـه این پنجـره هـا
پیـش رویَــم بگـشـا پنجـرهای
تا از آن پنجـره پرواز کنـم
روحم از قید تن آسوده شـودهستی دیگری آغـاز کنـم
آسمون ابرهـاتـو بردارُ برو
دیگه تنهـا منـو بگـذارُ برو
آسمون اخم هاتو وا کن آبی شـوآسمون آفتابی شـو آفتابی شـو
آسمون غرق به خونِ دل من
آسمون دشت جنونِ دل من
تک وتنها توی دنیای بزرگ آسمون بی همزبونه دل من
آسمون مرده دیگه مهرو وفا
عزم ما پُر شـده از رنگ و ریا
نه محبت میشـه پیدا نه صفـا آسمون قهـره دیگهاز ما خدا
آسمون کاشکـی که میشـد بـپرم
تو دل آبـی تـو خونه کنم
کاشکـی میشـد مثاله ابرای تو زار زار گریه یمستـونه کنـم
آسمـون غـرق به خـونِ دل من
آسمون دشت جنـونِ دل من
تک و تنهـا توی دنیای بزرگ آسمون بی هم زبونـهدل من
"داریوش "