Article 3

                                             فانوس شبهای تنهایی من

            فانــوس شـب هـای تنهــایی مــــن        کاش می شـد یادم کنی بـاز دوبـاره

      کاش می شد وجود سردموازعشق                     پر کنـی و شــب هامــو از ستــاره 

                                                     *

      کاش می شد از نور رنگین نگات                     لحظه هام رنگی از احساس بگیرن

          کاش می شد درواپسین لحظه عشق        چشمـونم دسـت تــو رو بـاز ببـیـنن

                                                     *

          تـو واسـه دل خــزون دیـده ی مـن          مثـل فصـلـی از محبـت مـی مـونی

     بی تو هست آرزوهـام همش محال                     تـو منـو بـه رؤیـاهـام مـی رسـونی

                                                     *

     فانــوس شــب هــای تنهـایـی مــن                      بـزدا  گــرد خــــزون رو از تـنـــم 

          تا شــایــد بـا بــودن تـــو بتــونـــم           مهتـابـو در شــــب تـارم  بـشــونــم

                                                     *

          تــو مـث فـرداهــا روشنی عـزیـز           امــا مــن مـیـلـی بــه فــردا نــدارم

    تمـوم  فردای مـن بودن تــوســت                        بی توهیچ فردایی رو دوست ندارم